ΨΥΧΟΔΥΝΑΜΙΚΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Οι Ψυχοδυναμικές θεραπείες, όπως και η κλασική ψυχανάλυση, συνιστούν προσεγγίσεις βοηθητικές για τους ανθρώπους, οι οποίες προήλθαν από τις ιδέες του Sigmund Freud, των συνεργατών και των μαθητών του. Ίσως μία τέτοια γενεαλογία θα μπορούσε να αποδοθεί σε όλες σχεδόν τις μορφές της «ομιλούσας θεραπείας» -εφόσον ακόμη και εκείνες που διαφέρουν ριζικά από τον τρόπο δουλειάς του Freud- έχουν επηρεαστεί με κάποιον τρόπο από αυτόν.

Οι διαφορετικές θεραπευτικές προσεγγίσεις μέσα στο ψυχαναλυτικό πάνθεο έχουν ως κοινό στόχο την ανάπτυξη της ικανότητας αναγνώρισης του μη συνειδητού -την αποδοχή, δηλαδή, όλων αυτών που είναι δύσκολο και οδυνηρό να δούμε στον εαυτό μας. Αυτά τα ασυνείδητα φαινόμενα μπορεί να περιλαμβάνουν μία αίσθηση αδυναμίας (τον κίνδυνο ψυχικής αποδιοργάνωσης, κατακερματισμού, αφανισμού), τη ματαιοδοξία (ευαλωτότητα στη ντροπή, επιθυμία για τελειότητα, φαντασιώσεις παντοδυναμίας, ιδιαιτερότητας και δικαιωματικής εξουσίας), τις συγκρούσεις (εντάσεις ανάμεσα σε επιθυμίες και απαγορεύσεις, αμφιθυμία, επιδίωξη αμοιβαία αποκλειόμενων στόχων), την ηθική ανεπάρκεια (αυτοεξαπάτηση, πειρασμοί για υποκρισία, αδιαφορία απέναντι στις επιπτώσεις των πράξεων) ή τη λαγνεία, την πλεονεξία, τον ανταγωνισμό και την επιθετικότητα, φαινόμενα τα οποία η πρώιμη φροϋδική θεωρία ξεσκέπασε με ιδιαίτερο ζήλο σε μία κοινωνία αρκετά πιο ευπρεπή σε σχέση με τη σημερινή.

Από την ερευνητική σκοπιά, οι προσεγγίσεις που έχουν χαρακτηριστεί ως ψυχοδυναμικές, σύμφωνα τουλάχιστον με τη βιβλιογραφία για τη βραχύχρονη θεραπεία, έχουν αρκετές επικαλυπτόμενες πτυχές. Οι Blagys και Hilsenroth (2000), σε μία εκτεταμένη ανασκόπηση της βιβλιογραφίας για τη συγκριτική ψυχοθεραπευτική διαδικασία, όπου εξέτασαν δεδομένα τα οποία πιστοποιήθηκαν από αρκετές μελέτες, προσδιόρισαν επτά παράγοντες οι οποίοι διακρίνουν την ψυχοδυναμική από τις γνωστικές-συμπεριφορικές θεραπείες. Οι ψυχοδυναμικές θεραπείες χαρακτηρίστηκαν από (1) την εστίαση στο συναίσθημα και τη συναισθηματική έκφραση, (2) τη διερεύνηση των προσπαθειών του πελάτη να αποφύγει συγκεκριμένα θέματα ή να εμπλακεί σε δραστηριότητες που καθυστερούν τη θεραπευτική διαδικασία (για παράδειγμα, επεξεργασία της αντίστασης), (3) την αναγνώριση των προτύπων στις συμπεριφορές, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις εμπειρίες και τις σχέσεις του ασθενή (σχέσεις με αντικείμενα), (4) την έμφαση σε παρελθούσες εμπειρίες, (5) την εστίαση σε διαπροσωπικές εμπειρίες, (6) την έμφαση στη θεραπευτική σχέση (μεταβίβαση και θεραπευτική συμμαχία) και (7) τη διερεύνηση των επιθυμιών, των ονείρων και των φαντασιώσεων (ενδοψυχικές δυναμικές). Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι τέτοιες διαφορές δεν είναι διχοτομικές -δεν είναι «παρούσες» και «απούσες»- αντίθετα λαμβάνουν χώρα σε ένα συνεχές. Ο Hilsenroth (2003) συσχετίζει αυτές τις διαφορές με τη διαφορά ενός ρεοστάτη που ρυθμίζει την ένταση του φωτός και ενός διακόπτη που απλώς ανοιγοκλείνει, ότι δηλαδή, αυτές υιοθετούνται περισσότερο από τους υποστηρικτές μίας θεραπευτικής φιλοσοφίας. Κατά συνέπεια, μερικά από τα χαρακτηριστικά στα οποία κατέληξαν αυτός και ο Blagys (για παράδειγμα, το στοιχείο 3) είναι κοινά και στους γνωστικούς-συμπεριφορικούς θεραπευτές, ενώ μερικά άλλα (για παράδειγμα, το στοιχείο 2) δεν χαρακτηρίζουν πάντα την ψυχοδυναμική πρακτική -για παράδειγμα, στην κλινική εργασία με προσανατολισμό την Ψυχολογία του Εαυτού ή εκείνων με μία παραδοσιακή προσέγγιση της Ψυχολογίας του Εγώ, όταν θεωρούν ότι οι πελάτες χρειάζονται περισσότερο υποστηρικτική παρά διερευνητική θεραπεία.

ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ

ΜΕΘΟΔΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ-ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΣΠΟΥΔΩΝ

ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ 1ου ΕΤΟΥΣ

ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ 2ου ΕΤΟΥΣ

ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΨΥΧΟΔΥΝΑΜΙΚΗΣ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ (3ο & 4ο ΕΤΟΣ)

ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΟΜΑΔΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ & ΨΥΧΟΔΥΝΑΜΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ (3ο & 4ο ΕΤΟΣ)

ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΔΥΝΑΜΙΚΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ & ΕΦΗΒΩΝ (3ο & 4ο ΕΤΟΣ)

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΑ-ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Το σύνολο των σημειώσεων δίδεται από το ΨΚΧ.

Οι σπουδαστές καλούνται σε αγορά των εγχειριδίων που έπονται:

Adler, A. (1974). «Τα Προβληματικά Παιδιά». Αθήνα: Μπουκουμάνης.
Adler, A. (1980). «Ο Προβληματικός Χαρακτήρ: Πρακτικές Εφαρμογές». Αθήνα: Γκοβότσης.
Adler, A. (1974). «Οι νευρώσεις και η ερμηνεία τους: 37 ατομικές περιπτώσεις». Αθήνα: Μπουκουμάνης.
Adler, A. (1974). «Το νόημα της ζωής». Αθήνα: Επίκουρος.
Adler, A. (1978). «Η γνώση της ζωής». Αθήνα: Επίκουρος.
Adler, A., Jung, C., G., Freud, S. (1992). «Ο γάμος ως ψυχολογική σχέση». Αθήνα: Επίκουρος.
Filloux, J., C. (2011). «Παιδαγωγική και Ψυχανάλυση». Αθήνα: Gutenberg.
Βαμβαλής, Γ. (2014). «Ξανα-διαβάζοντας τον Φρόυντ». Αθήνα: Επίκουρος.
Βασλαματζής, Γ., Μανιαδάκης, Γ., Ρήγας, Δ. (επιμ), (2006): «Μαρία Βοναπάρτη: Πρόσωπο της Ιστορίας και της Ψυχανάλυσης». Αθήνα: Κέδρος.
Βασλαματζής, Γ., κ.α. (2005). «Ο οριακός ασθενής: ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία σε κλινικό πλαίσιο». Αθήνα: Καστανιώτης.
Bollas, C. (1987). “The shadow of the object: psychoanalysis of the unthought known”. London: Free Association Books.
Bourdin, D. (2005). «Η ψυχανάλυση από τον Φρόυντ ως τις μέρες μας». Αθήνα: Εκδόσεις Κριτική.
Edmundson, M. (2009). «Ο θάνατος του Σίγκμουντ Φρόυντ και η κληρονομιά των τελευταίων ημερών του». Αθήνα: Εκδόσεις Πατάκης.
Freud, S. (2014). «Πέρα από την αρχή της ευχαρίστησης». Αθήνα: Πλέθρον.
Freud, S. (2012). «Ναρκισσισμός, μαζοχισμός, φετιχισμός». Αθήνα: Νίκας.
Freud, S. (2010). «Μαθήματα Ψυχικής Ανατομίας». Αθήνα: Εκδόσεις Ροές.
Freud, S. (2011). «Το Εγώ και το Αυτό». Αθήνα: Νίκας.
Freud, S. (2011). «Ψυχολογία των μαζών και ανάλυση του Εγώ». Αθήνα: Νίκας.
Gabbard, O., G. (2012). «Η Ψυχοδυναμική ψυχιατρική στην κλινική πράξη». Αθήνα: Βήτα.
Gabbard, O., G. (2012). «Ψυχοδυναμική ψυχοθεραπεία μακράς διάρκειας». Αθήνα: Κοινός τόπος ψυχιατρικής, νευροεπιστημών και επιστημών του ανθρώπου.
Gerson, M., J. (2015). «Ο Πλαισιωμένος Εαυτός: Απορτίωση Ψυχοδυναμικής και Συστημικής Θεραπείας Ζεύγους και Οικογένειας». Αθήνα: Καστανίωτης.
Γκρίνσον, Ρ. (2009). «Η τεχνική της ψυχανάλυσης: Θεωρία και Πράξη». Αθήνα: Εκδόσεις Καστανιώτη.
Fizzarotti - Selvaggi, S., Γιαννακούλας, Α. (2007). «Το Ψυχοδυναμικό counselling». Αθήνα: Καστανιώτης.
Kernberg, O.F. (1987). An ego psychology-object relations theory approach to the transference, “Psychoanalytic Quarterly”, 56, p. 197–221.
Klein, M. (1946). Notes on some schizoid mechanisms, “International Journal of Psychoanalysis”, 27, p. 99–110.
Laplanche, J., Pontalis, J., B. (2008). «Το λεξιλόγιο της Ψυχανάλυσης». Αθήνα: Κέδρος.
Λούντβικ, Ι. (1998). " Αντικειμενότροπες σχέσεις και ψυχοθεραπεία". Αθήνα: Καστανιώτης.
Malan, D. (2005). «Ατομική Ψυχοθεραπεία και η επιστήμη της Ψυχοδυναμιής». Θεσσαλονίκη: University Studio Press.
Μαρούδα-Χατζούλη, Α. (2014). «Η ανάγκη του ανήκειν: ομαδικότητα και συγκρούσεις στις ομάδες: μια ψυχοδυναμική προσέγγιση». Αθήνα: Παπαζήσης.
Mcloughlin, B. (2001). «Ψυχοδυναμική Συμβουλευτική». Αθήνα: Καστανιώτης.
Mcwilliams, N. (2006). «Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεία: ένας οδηγός για επαγγελματίες». Θεσ/νίκη: Ινστιτούτο Ψυχολογίας και Υγείας.
McWilliams, N. (2012). «Ψυχαναλυτική Διάγνωση». Θεσσαλονίκη: Ινστιτούτο Ψυχολογίας και Υγείας.
Ναυρίδης, Κ. (2005). «Ψυχολογία των Ομάδων: Κλινική Ψυχοδυναμική Προσέγγιση». Αθήνα: Παπαζήσης.
Dolto, F. (1999). «Σεμινάριο Ψυχανάλυσης Παιδιών» (Τόμοι, Α,Β,Γ). Αθήνα: Εστία.
Dolto, F. (2000). «Ψυχανάλυση και Παιδιατρική». Αθήνα: Καστανιώτης.
Dolto, F., Angelino, I. (2011). «Όταν οι γονείς χωρίζουν». Αθήνα: Εστία.
Πανοπούλου-Μαράτου, Ο. (1998). «Παιδί, επιστήμη και ψυχανάλυση». Αθήνα: Καστανιώτης.
Φρόυντ, Α. (1978). «Το Εγώ και οι μηχανισμοί άμυνας». Αθήνα: Καστανιώτης.
Φρόυντ, Σ. (2014). «Η ερμηνεία των ονείρων». Αθήνα: Επίκουρος.
Φρόυντ, Σ. (1996). «Εισαγωγή στην Ψυχανάλυση». Αθήνα: Επίκουρος.
Φρόυντ, Σ. (1991). «Τρεις μελέτες για τη θεωρία της σεξουαλικότητας». Αθήνα: Επίκουρος.
Φρόυντ, Σ. (1987). «Η Τεχνική της ερμηνείας των ονείρων». Αθήνα: Δαμιανός.
Φρόυντ, Σ., Μπρόιερ, Γ. (2002). «Μελέτες για την υστερία». Αθήνα: Επίκουρος.
Φρόυντ, Σ. (2014). «Πέντε ιστορικά ασθενείας». Αθήνα: Επίκουρος.
Sandler, J. (1968). “Psychoanalysis: an introductory survey”. In, Joffe, W.G. (ed), «What is psychoanalysis». London: The Institute of Psychoanalysis.
Tisseron, S. (2014). «Οικογενειακά Μυστικά». Αθήνα: Άργα.
Welldon, E. (1997). «Η σκοτεινή πλευρά της μητρότητας». Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Winnicott, W., D. (2016). "Διαδικασίες ωρίμανσης και διευκολυντικό περιβάλλον. Μελέτες για τη θεωρία της συναισθηματικής ανάπτυξης". Αθήνα: ΕΠΕΚΕΙΝΑ.
Winnicott, W., D. (2010). "Φόβος Κατάρρευσης ". Αθήνα: ΑΓΡΑ.
Winnicott, W., D. (2017). "Η Ανθρώπινη Φύση". Αθήνα: ΑΡΜΟΣ.
Winnicott, W., D. (1986). "Holding and Interpretation. Fragment of an Analysis". London: Karnac Books.

ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

ΚΟΣΤΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

DOWNLOAD: ΟΔΗΓΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ & ΑΙΤΗΣΗ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑΣ

	Συμπληρώστε τη φόρμα ενδιαφέροντος.
Ονοματεπώνυμο (*)	Παρακαλώ εισάγετε το Ονοματεπώνυμο σας.
E-mail (*)	Invalid email address.
Πρόγραμμα Εκπαίδευσης (*)	Παρακαλώ επιλέξτε πρόγραμμα.
Τηλέφωνο (*)	Invalid Input
Ηλικία (*)	Invalid Input
Εκπαίδευση (*)	Invalid Input
(*)	Invalid Input

ΨΥΧΟΔΥΝΑΜΙΚΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

XΡΗΣΙΜΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

Newsletter

Search