ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Οι Ψυχοδυναμικές θεραπείες, όπως και η κλασική ψυχανάλυση, συνιστούν προσεγγίσεις βοηθητικές για τους ανθρώπους, οι οποίες προήλθαν από τις ιδέες του Sigmund Freud, των συνεργατών και των μαθητών του. Ίσως μία τέτοια γενεαλογία θα μπορούσε να αποδοθεί σε όλες σχεδόν τις μορφές της «ομιλούσας θεραπείας» -εφόσον ακόμη και εκείνες που διαφέρουν ριζικά από τον τρόπο δουλειάς του Freud- έχουν επηρεαστεί με κάποιον τρόπο από αυτόν.
Οι διαφορετικές θεραπευτικές προσεγγίσεις μέσα στο ψυχαναλυτικό πάνθεο έχουν ως κοινό στόχο την ανάπτυξη της ικανότητας αναγνώρισης του μη συνειδητού -την αποδοχή, δηλαδή, όλων αυτών που είναι δύσκολο και οδυνηρό να δούμε στον εαυτό μας. Αυτά τα ασυνείδητα φαινόμενα μπορεί να περιλαμβάνουν μία αίσθηση αδυναμίας (τον κίνδυνο ψυχικής αποδιοργάνωσης, κατακερματισμού, αφανισμού), τη ματαιοδοξία (ευαλωτότητα στη ντροπή, επιθυμία για τελειότητα, φαντασιώσεις παντοδυναμίας, ιδιαιτερότητας και δικαιωματικής εξουσίας), τις συγκρούσεις (εντάσεις ανάμεσα σε επιθυμίες και απαγορεύσεις, αμφιθυμία, επιδίωξη αμοιβαία αποκλειόμενων στόχων), την ηθική ανεπάρκεια (αυτοεξαπάτηση, πειρασμοί για υποκρισία, αδιαφορία απέναντι στις επιπτώσεις των πράξεων) ή τη λαγνεία, την πλεονεξία, τον ανταγωνισμό και την επιθετικότητα, φαινόμενα τα οποία η πρώιμη φροϋδική θεωρία ξεσκέπασε με ιδιαίτερο ζήλο σε μία κοινωνία αρκετά πιο ευπρεπή σε σχέση με τη σημερινή.
Από την ερευνητική σκοπιά, οι προσεγγίσεις που έχουν χαρακτηριστεί ως ψυχοδυναμικές, σύμφωνα τουλάχιστον με τη βιβλιογραφία για τη βραχύχρονη θεραπεία, έχουν αρκετές επικαλυπτόμενες πτυχές. Οι Blagys και Hilsenroth (2000), σε μία εκτεταμένη ανασκόπηση της βιβλιογραφίας για τη συγκριτική ψυχοθεραπευτική διαδικασία, όπου εξέτασαν δεδομένα τα οποία πιστοποιήθηκαν από αρκετές μελέτες, προσδιόρισαν επτά παράγοντες οι οποίοι διακρίνουν την ψυχοδυναμική από τις γνωστικές-συμπεριφορικές θεραπείες. Οι ψυχοδυναμικές θεραπείες χαρακτηρίστηκαν από (1) την εστίαση στο συναίσθημα και τη συναισθηματική έκφραση, (2) τη διερεύνηση των προσπαθειών του πελάτη να αποφύγει συγκεκριμένα θέματα ή να εμπλακεί σε δραστηριότητες που καθυστερούν τη θεραπευτική διαδικασία (για παράδειγμα, επεξεργασία της αντίστασης), (3) την αναγνώριση των προτύπων στις συμπεριφορές, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις εμπειρίες και τις σχέσεις του ασθενή (σχέσεις με αντικείμενα), (4) την έμφαση σε παρελθούσες εμπειρίες, (5) την εστίαση σε διαπροσωπικές εμπειρίες, (6) την έμφαση στη θεραπευτική σχέση (μεταβίβαση και θεραπευτική συμμαχία) και (7) τη διερεύνηση των επιθυμιών, των ονείρων και των φαντασιώσεων (ενδοψυχικές δυναμικές). Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι τέτοιες διαφορές δεν είναι διχοτομικές -δεν είναι «παρούσες» και «απούσες»- αντίθετα λαμβάνουν χώρα σε ένα συνεχές. Ο Hilsenroth (2003) συσχετίζει αυτές τις διαφορές με τη διαφορά ενός ρεοστάτη που ρυθμίζει την ένταση του φωτός και ενός διακόπτη που απλώς ανοιγοκλείνει, ότι δηλαδή, αυτές υιοθετούνται περισσότερο από τους υποστηρικτές μίας θεραπευτικής φιλοσοφίας. Κατά συνέπεια, μερικά από τα χαρακτηριστικά στα οποία κατέληξαν αυτός και ο Blagys (για παράδειγμα, το στοιχείο 3) είναι κοινά και στους γνωστικούς-συμπεριφορικούς θεραπευτές, ενώ μερικά άλλα (για παράδειγμα, το στοιχείο 2) δεν χαρακτηρίζουν πάντα την ψυχοδυναμική πρακτική -για παράδειγμα, στην κλινική εργασία με προσανατολισμό την Ψυχολογία του Εαυτού ή εκείνων με μία παραδοσιακή προσέγγιση της Ψυχολογίας του Εγώ, όταν θεωρούν ότι οι πελάτες χρειάζονται περισσότερο υποστηρικτική παρά διερευνητική θεραπεία.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ
ΜΕΘΟΔΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ-ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΣΠΟΥΔΩΝ
ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ 1ου ΕΤΟΥΣ
ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ 2ου ΕΤΟΥΣ
ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΨΥΧΟΔΥΝΑΜΙΚΗΣ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ (3ο & 4ο ΕΤΟΣ)
ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΟΜΑΔΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ & ΨΥΧΟΔΥΝΑΜΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ (3ο & 4ο ΕΤΟΣ)
ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΔΥΝΑΜΙΚΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ & ΕΦΗΒΩΝ (3ο & 4ο ΕΤΟΣ)
ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΑ-ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
ΚΟΣΤΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
DOWNLOAD: ΟΔΗΓΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ & ΑΙΤΗΣΗ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑΣ